Zele Dijk, 7 september 2019
Ondanks het minder goede weer (bij momenten kregen we een stortvloed van regen op ons hoofd) mochten we dit jaar een record aantal deelnemers ontvangen: 41 in totaal.
Buiten enkele deelnemers van Zele zelf waren er ook deelnemers uit de omgeving maar ook van verder: provincies West-Vlaanderen, Vlaams Brabant en Antwerpen. Er waren zelfs 6 deelnemers uit Nederland.
Door de regen hebben we ons programma lichtjes moeten wijzigen en is de trage 10m binnen in de tent gereden.
Iedereen heeft naar zijn vermogen gestreden voor zijn plaats, maar bovenal heeft iedereen ook genoten van de sfeer en de gezelligheid.
Op zaterdag 5 september 2020 staat ondertussen reeds de 9de eenwielerwedstrijden gepland.
​Tot dan.

Het is bijna een gewoonte geworden dat ter gelegenheid van de dijkfeesten op de eerste zaterdag van september het Zeelse kampioenschap eenwieleren gereden, georganiseerd door onze club “EC Roadrunners”.

Ook dit jaar konden we rekenen op 29 enthousiaste jonge mensen die zich op één wiel met elkaar wilden meten. Dit jaar was er een grote buitenlandse delegatie uit Nederland en Duitsland.

Er waren onder de deelnemers ook een behoorlijk aantal deelnemers aan het WK Eenwieleren in Canada.

Het weer was ideaal om te sporten, bewolkt en niet te warm of te koud. Hierover hadden we zeker niet te klagen.

 Het hele spektakel werd vakkundig aan elkaar gepraat door onze Bart.

Als opwarmer werd de 800 meter gereden. Hiervoor werden de deelnemers ingedeeld naar hun kunnen, waardoor er verschillende spannende manches gereden werden.

Daarna werd het slalomparcours gereden waarbij de deelnemers om het snelste een uitgestippelde route moeten volgen tussen kegels. Hierbij is behendig zijn met het wiel het belangrijkste.

Ook hier zagen we dat het niveau behoorlijk gestegen was ten opzichte van vorig jaar en zeker tegenover het eerste jaar dat de wedstrijden georganiseerd werden.

Nadien was er een nieuwe discipline, de 10 meter langzaam. Deze is toegevoegd, een beetje om onze Nederlandse vrienden een plezier te doen. Het komt er op aan om zo traag mogelijk over een strook van 30 cm breed te rijden. De finale hiervan was zeer spannend. Deze werd gereden door de 3 nationaliteiten die deelnamen aan de wedstrijden; Gert-Jan voor België, Lisanne voor Nederland en Jan voor Duitsland. Uiteindelijk won Lisanne. Dit is zeker iets om mee te nemen naar volgend jaar.

Tijdens de slalom en de 10 meter traag was er ook een workshop die op behoorlijk wat belangstelling kon rekenen. Hier konden beginnelingen hun eerste meters op een eenwieler leren rijden onder begeleiding van een aantal vrijwilligers van de club.

Vervolgens ging het heel wat sneller tijdens de 100 meter sprint. Om het nog wat spannender te maken werd er net als vorig jaar gewerkt met lottrekking en werd er in groepjes van 3 of 4 gereden. De snelste gingen door naar de volgende ronde, tot er in de finale nog 4 overbleven.

Hierbij toonde Gert-jan weer zijn superioriteit, op de voet gevolgd door Stijn.

Als afsluiter werd de 3000 meter gereden op  en naast de dijk. Voor vele deelnemers was het een rustig afsluiten van de dag, maar een aantal deelnemers, waaronder onze buitenlandse vrienden, gingen er voluit voor. Ze maakten er een spannende race van.

Op het einde van de namiddag volgde er nog de prijsuitreiking, waarbij er voor iedereen een medaille en een geschenktas was, ongeacht of hij/ zij de eerste of de laatste was. Bij onze wedstrijden geldt immers “deelnemen is belangrijker dan winnen, maar winnen is natuurlijk heel leuk”.

De Zeelse eenwielers hebben weer eens laten zien wat ze kunnen en hebben goed verbroederd met hun Nederlandse en Duitse vrienden. We kijken alvast uit naar de volgende editie in 2015…

Eindelijk was het zover: Unicon17, het wereldkampioenschap eenwieleren, ditmaal in Montréal Canada. Gert-Jan en Mathias wilden zo graag deelnemen en hun ouders zagen een reis naar Canada wel zitten zodanig dat ze gepakt en gezakt afreisden naar dit toch wel mooie en aangename land. Na iets meer dan een week rondtoeren in Ontario waren we het Canadese ritme al wat gewoon en werd het tijd om af te zakken naar Montréal. De kids waren klaar om aan de wedstrijden te beginnen. De concurrentie zag er heel sterk uit maar onze jongens (en meisje) hadden er wel zin in.

De eerste dag stonden de Wheelwalk, One Foot en de 800m op het programma. Hier haalde Mathias 1 maal brons en 2 maal zilver, steeds heel nipt verliezend van zijn goede Duitse vriend Jan Boder. Gert-Jan deed het uitstekend met 2 x goud en 1 maal brons. Hij mocht zelfs deelnemen aan de expert-finale van de Wheelwalk: die wordt gereden tussen de deelnemers met de 8 beste tijden. Helaas kwam hij kort vóór de eindmeet ten val. Ook Evelien deed het niet slecht: zowel op de OneFoot als op de 800m benaderde ze haar persoonlijk record.

Op dag 2 ging om 8u 's ochtends de 10 km van start. Gert-Jan deed het uitstekend en behaalde een knappe 2e plaats in een tijd van 31min 11sec. Evelien reed de 10km in een mooie tijd van 41min 32sec waarmee ze haar persoonlijk record verpulverde en nog 21 meisjes/vrouwen achter zich wist te houden. Mathias zon op wraak tegenover Jan Boder en was enorm gebeten om goud te behalen. Een portie spaghetti als ontbijt (wat een moeder toch allemaal voor haar zoon moet opbrengen) zou hem daarbij helpen. Hij zette een prachtprestatie neer. Met zijn 20-inch eenwieler reed hij de 10 km in 35min 12sec. Op de afgelopen 6 Unicons deed niemand  bij de U11 dit beter. Een megatijd dus.

Dag 3 was gereserveerd voor het hoog- en verspringen. Hier was er geen categorie U11 en moest Mathias het dus opnemen tegen zijn neef Gert-Jan. Mathias behaalde met 20 cm de 5de plaats en Gert-Jan werd 2de met een hoogte van 40 cm. In het verspringen veroverde  Gert-Jan goud met een sprong van 180 cm, Mathias strandde op een gedeelde 4de plaats, samen met zijn andere Duitse vriend Finn Boder, met een sprong van 135cm. Dit was wel goed voor een nieuw persoonlijk record.

Dag 4 speelde zich af in de bergen. In het prachtige skidorp Mont Tremblant werden de Uphill en de Cross Country gereden. De Uphill was loodzwaar en weinig of geen deelnemers haalden de eindmeet zonder meermaals te vallen. Chapeau voor al die vrouwen en mannen. Te voet was het al lastig, laat staan op een eenwieler. Ook de Cross Country was een van de lastigste van de afgelopen Unicons. Gert-Jan behaalde hierin toch een heel knappe 3de plaats. Niet slecht voor iemand uit het vlakke Vlaanderen.

Op dag 5 stond de IUF-slalom op het programma. Dit was dé wedstrijd waar Gert-Jan al een jaar naar uitkeek. Evelien reed een heel mooie slalom in 24,9 seconde: alweer een persoonlijk record en goed voor een 20ste plaats. Mathias behaalde in een zenuwslopend en spannend duel met de broers Boder toch weer de gouden medaille. Ook Gert-Jan behaalde goud in een tijd van 19.04 seconden hetgeen hem een plaats verschafte in de Expert Finale (4de tijd van alle deelnemers). Ons 13-jarig talent kwam in die finale uit tegen de toppers van de wereld. De spanning was te snijden maar Gert-Jan bleef ijzig kalm en zette 2 supertijden neer. Met zijn 18,552sec behaalde hij een bronzen medaille en zat hiermee maar heel nipt boven de eerste en tweede plaats. Wat een toptijd en wat een ontlading bij de Belgische supporters.

Dag 6 was de laatste dag van de races. Hier stond de 100m, de 400m en de 4x100m op het programma. Mathias behaalde 2 maal goud  in alweer supertijden (voor 0-10 jarigen toch). Gert-Jan moest nu rijden in een reeks van 13-15 jarigen. Hij werd 5e op de 100m maar behaalde wel goud op de 400 m.  Bij de 4x100m reed Mathias samen met 3 Duitse meisjes, de mini EinradZebras. Ze reden een mooie wedstrijd maar dit jonge ploegje had geen schijn van kans in de categorie tot 18 jaar.  Gert-Jan vormde een ploeg met onze Hollandse vrienden Klaas, Soilin en Lisanne.  Door enkele DQ's van andere  ploegen behaalden deze "Orange Lion's" wonder boven wonder een 2de plaats, net voor onze Duitse vrienden, de familie Boder. Een mooie afsluiter voor Gert-Jan die terug naar België moest.

Dag 7 was een verdiende rustdag en dus ideaal om eens wat meer van Montréal te zien.

Op dag 8 ging de familie Bracke nogmaals naar Mont Tremblant. Ditmaal voor de Downhill. De rit naar de start was een heus avontuur maar gelukkig  bracht de gele schoolbus iedereen heelhuids op de top. Evelien en Mathias reden de downhill uit zonder al te veel kleerscheuren.

Op 8 augustus zat ook voor Evelien en Mathias het verblijf in Montréal er op. Vooraleer verder te reizen doorheen Canada deden ze nog mee aan de trage 10 voor- en achterwaarts. Op de trage 10 voorwaarts wist Mathias nog in extremis de bronzen medaille te pakken.

In totaal zijn onze mannen met 20 medailles huiswaarts gekeerd waarvan 10 gouden. Als dit geen mega resultaat is. Onze Belgische topsporters mogen gerust jaloers worden. Het WK eenwieleren was top, op enkele organisatorische foutjes na.

Afspraak volgend jaar op het Europees kampioenschap in Italië?

Op 30 mei vertrok Mathias samen met zijn papa naar Kornwestheim (in de buurt van  Stuttgart) om deel te nemen aan de Salamandercup, een 3-daagse wedstrijd als voorbereiding op het WK. Eigenlijk ook een beetje om zijn 2 Duitse vrienden/concurrenten terug te zien: Jan en Finn Boder. Mathias deed het zeker niet slecht maar zijn 2 vrienden waren toch vaak iets te sterk. Toch behaalde hij een mooie overwinning op de 100m sprint. Verder behaalde hij nog eens 3 keer zilver en 3 keer brons.

Ook dit jaar hebben we met een mooie delegatie Roadrunners deelgenomen aan het Nederlands Kampioenschap Eenwieleren. Pauline, Astrid, Evelien, Stijn, Gert-Jan en Mathias gingen onze Belgische 3-kleur gaan verdedigen. En hoe! De meisjes behaalden samen 9 medailles waarvan 4 keer goud voor Pauline.

Ook onze jongens deden het alweer uitstekend. Mathias haalde op alle 6 disciplines goud, Gert-Jan behaalde 4 maal goud. In de 10 km waren de grote 36inch wielen een maat te groot en in de langzame 10 verloor hij nipt van de Nederlands Hannelore. Stijn behaalde een mooie overwinning in de 10 km en veroverde ook nog eens 4 maal zilver.

Dat eenwieleren top is in Zele is nu wel meer dan duidelijk.

Dankzij coach Erik konden een aantal Roadrunners deelnemen aan de Zebracup te Duisburg (Duitsland). Dit is een wedstrijd georganiseerd door de Duitse eenwielerclub  EinradZebras en waar er toch een aantal deelnemers van topniveau aan deelnemen.

Dit was een eerste gelegenheid om ons kunnen te gaan tonen. Met een delegatie van 7 Roadrunners, 3 jongens (Gert-Jan, Stijn en Mathias) en 4 meisjes (Astrid, Pauline, Silke en Evelien) stonden de Roadrunners aan de start. Mathias (0-10j) en Gert-Jan begonnen  onmiddellijk uitstekend met een gouden medaille op de 100m. Ook Stijn startte heel sterk op dit nummer met een bronzen medaille als gevolg. Daarna volgden nog de disciplines eenbeen, wheelwalk, IUF slalom en de 400m. Ook hierin deden Mathias en Gert-Jan het uitstekend zodanig dat ze niet alleen medailles maar ook de echte Zebracup (resp. MinZebracup en Junior Zebracup) mee naar huis mochten nemen.

Onze andere deelnemers lieten eveneens van zich horen. Stijn behaalde nog een verdienstelijke ereplaats en onze meisjes reden zeker niet slecht maar de Duitse meisjes zijn (voorlopig) nog een maatje te groot.

De Duitsers wisten in elk geval al dat die Roadrunners niet te onderschatten zijn.

Net zoals vorig jaar hadden de Roadrunners beslist om weer deel te nemen aan de Ronde van Zele op 13 april.
Er werd eerst getracht om met 2 ploegen deel te nemen, maar dat leek al van bij het begin niet mogelijk. Daarom was er afgesproken om met een ploeg te rijden. De samenstelling van de ploeg werd een paar keer gewijzigd. Lennert kon niet deelnemen wegens andere verplichtingen. Gert-Jan had enkele dagen voor het NKE een ongeval waarbij hij zijn been behoorlijk gekwetst had.
Hierdoor kwam zijn deelname serieus in het gedrang. Hierdoor werd Pauline als vervangster in de ploeg opgenomen. Tijdens het NKE had Thomas zijn voet bezeerd waardoor hij forfait moest geven voor de ronde. Gelukkig was Gert-Jan voldoende hersteld en kon hij meelopen.
Uiteindelijk kwamen de Roadrunners aan de start met volgende ploeg; Gert-Jan, Toon Van Damme, Stijn Poppe en Pauline Poppe. Alle vier waren ze zeer goed getraind in de aanloop van het NKE en hadden ze enkele loop en aflossingstrainingen gedaan samen met Marc en Els en Luc.
Onze groep was aan de start gekomen met als doelstelling om de ronde uit te lopen en hopelijk niet de laatste te eindigen.
Op 13 april om 11 uur werd het startschot gegeven voor de estafetteloop.  Er waren 63 groepen die de 35 km liepen. De weergoden zaten de lopers mee. De zon was geregeld van de partij, evenals een soms stevige wind. Van bij de start gingen de roadrunners goed mee met de massa. De wissels verliepen vlekkeloos en in plaats van ingehaald te worden door groepen van volwassenen, haalden onze jonge atleten af en toe een andere groep in. Steeds toen andere groepen in het vizier kwamen, begonnen Stijn en Gert-Jan het tempo op te drijven om ze in te halen. Onze groep had de meeste volgers en de belangstelling, aanmoedigingen, van de toeschouwers was groot en dit gaf onze kinderen vleugels. Uiteindelijk eindigden ze als 39e en lieten 24 groepen achter zich. 
De tijd was 2 uur 52, ongeveer 30 minuten minder dan vorig jaar.
Daarna deden Mathias Bracke, Toon De Vleeschouwer en Edith Poppe mee aan de kidsrun, met voor hen een goed resultaat.
Zoals het er nu naar uitziet zullen de roadrunners volgend jaar zeker terug meedoen aan de estafetteloop.

Luc Poppe

7 April 2013 was een superleuke dag voor onze leden van onze eenwielerclub!

Het NKE leek eerder een wedstrijd Zele – Nederland, die met een ruime winst voor onze fanatieke roadrunners.

Met onze club hadden we samen 24 medailles dus dat hadden we dan wel goed gedaan hé?  Maar ja natuurlijk wisten we wel dat er misschien een paar gingen vallen. Thomas was hierbij de grootste pechvogel. Hij was tijdens de 100 meter gevallen en had zijn voet flink pijn gedaan. Dit heeft hem gedurende andere wedstrijden serieus gehinderd. Toch heeft hij veel wilskracht getoond en heeft hij de andere wedstrijden, zelfs de 10 km, uitgereden.

Ik ben zelf ook gevallen tijdens de 100 meter, en dat na 3 valse starten…

Ik had enkel een schaafwonde boven mijn knie opgelopen, ondanks de bescherming die ik droeg.

De prestaties van onze Zelenaars waren heel goed.

Ja , natuurlijk had onze Gert-Jan  weeral overal goud op, behalve op den 10 km. Maar dat kwam omdat er categorieën werden samengevoegd. En ze mochten met 36 inch eenwielers rijden. Maar hij had dan toch nog zilver, Martine had er iets op gevonden om hem toch te kloppen, ze had een grote eenwieler gekocht!  De Hollanders zijn wel goed in de trage 10 en in allerlei kunstjes. Het was ook wel echt ongeluk hebben dat bij de vijf km Toon net voor de finish viel. Want hierdoor had Stijn hem nog net kunnen inhalen.  

Vooral Mathias, als jongste lid van onze club, heeft enorm van zich laten spreken. In de jongste categorie heeft hij zowat alles gewonnen wat maar mogelijk was. Iedereen stond versteld hoe hij maar bleef doorgaan, zelfs tijdens de lange afstanden. Gert-Jan, ik vrees dat je een serieuze concurrent zal krijgen aan je neefje…

Het weer zat ook wel mee het was een mooie zonnige dag, ideaal dus!

Hopelijk doen we het op de dijkfeesten evengoed. Maar met nog wat training gaat dat zeker en vast lukken ! Go, Go Go EC roadrunners !  Doe zo voort!

Pauline ;)

Na wat zoeken en puzzelen is de kogel door de kerk. De volgende activiteit, kleine ronde van Zele, heeft plaats op 23 december. Om 13.00 verzamelen in de Langestraat. Voorlopig hebben we geen indoor alternatief.
Dus als het weer het wat toelaat tot zondag 23/12.
Fietsende begeleiders van harte welkom.
Fluovestjes niet vergeten aub.